هر روز با امام سجاد عليه السلام
به ستايش خداي عز و جل و ثناي بر او:
سپاس خدايي را که اول است بي آنکه پيش از او اولي باشد و آخر است بي آنکه پس از او آخري باشد خدايي که ديده هاي بينندگان از ديدنش فرو مانده و انديشه هاي توصيف کنندگان از وصفش عاجز شده اند.
سپاس خدايي را که زيباييهاي آفرينش را براي ما برگزيد و روزيهاي پاکيزه را بر ما روان ساخت و ما را به تسلط بر همه ي آفريدگان برتري داد و از اين جهت همه ي مخلوقاتش ما را به قدرت او فرمانبردار و به نيرويش از اطاعت ما ناچارند و سپاس خدايي را که در احتياج ما را از غير خود فرو بست پس در برابر اين همه نعمت چگونه بر سپاس او طاقت داريم؟ يا کي توانيم شکرش را به جا آريم؟
نيايش درباره ي پدر و مادر:
خدايا بر محمد و آل و نسل و تبار او رحمت فرست، و پدر و مادر مرا به بهترين امتيازي که به پدران و مادران بندگان مومنت بخشيده اي اختصاص ده، اي مهربانترين مهربانان.
خدایا در پی نمازها و در قسمتی از اوقات شب ودر ساعتی از ساعات روزم ذکر ایشانرا از یادم مبر.
نیایش در پناه جستن به خدا از ناملایمات و اخلاق ناستوده و کردارهای ناپسند:
خدایا من به تو پناه می برم از طغیان حرص و تندی خشم و غلبه حسد و ضعف نیروی صبر و کمی قناعت و سوء خلق و افراط شهوت و غلبه عصبیت و پیروی هوس و مخالفت هدایت و از خواب غفلت و اقدام بر تکلف(تعاطی الکلفه) و گزیدن باطل بر حق و پافشاری برگناه و خرد شمردن معصیت و بزرگ شمردن طاعت و تفاخر توانگران و تحقیر نسبت به درویشان و کوتاهی در حق زیر دستان و ناسپاسی نسبت به کسی که بر ما حقی داشته باشد و از آنکه به ستمکاری کمک دهیم یا ستم زده ای راخوار گذاریم یا آنچه را که حق ما نیست بخواهیم یا در علم از روی بی اطلاعی و برخلاف عقیده سخنی گوئیم. وپناه می بریم به تو از آنکه قصد خیانت با کسی داشته باشیم. و از آنکه در اعمالمان خود پسندی کنیم و آرزوهای خود را دراز سازیم و پناه می بریم به تو از بدی باطن و کوچک شمردن گناه خرد و از آنکه شیطان بر ما چیره گردد یا روزگار ما را واژگون بخت سازد یا سلطان در باره ما ستم کند. و پناه می بریم به تو از دست آلودن به اسراف و از نایافتن رزق کفاف و پناه به تو از شماتت دشمنان و احتیاج به همگنان و زیستن در سختی و مرگ بدون آمادگی و از عظیمترین حسرت وبزرگترین مصیبت و بد ترین بد بختی که حسرت قیامت و مصیبت در دین و دخول به دوزخ است و از بدی عاقبت و نومیدی از ثواب و نزول عقاب.
خدایا بر محمد و آلش رحمت فرست و مرا وهمه مومنین و مومنات را از شر این بدیها پناه ده ای مهربانترین مهربانان.
نیایش در مقام التجاء به خدای تعالی :
خدایا اگر خواهی که از ما در گذری پس به سبب فضل تست و اگر خواهی که ما را عذاب کنی پس به موجب عدل تست پس به آئین انعام خود عفو خویش را بی دریغ به ما ارزانی دار و به سنت گذشت خود ما را از عذاب خویش ایمن ساز زیرا که ما تاب تحمل عدل تو را نداریم و بی مدد عفوت برای احدی از ما نجاتی نیست ای بی نیاز بی نیازان. اینک ما بندگان توییم در پیشگاه تو و من از همه محتاجان به تو محتاج ترم پس به توانگری خود فقر ما را جبران کن و رشته امید ما را با تیغ دریغ مبر که اگر چنین کنی کسی را که از رحمت تو نیک بختی طلبیده بدبخت ساخته ای، و آن را که از فضل تو اعانت خواسته نومید کرده ای، پس در این صورت بازگشت ما از طرف تو به سوی که خواهد بود؟و از در خانه ی تو به کجا خواهیم رفت؟ منزهی تو ای خدا از آن که ما را از درگاه خود برانی. ماییم آن درماندگان که اجابتشان را واجب ساخته ای، و مائیم آن گرفتاران رنج که رفع گرفتاری را به ایشان وعده داده ای. و مناسبترین چیزها به مقتضای مشیت تو و سزاوار ترین کارها برای تو در آیین عظمتت،رحمت آوردن بر کسی است ه از تو طلب رحمت کند و فریادرسی از کسی است که از تو فریادرسی خواهد پس بر زاری ما نزد خود رحمت آور و یرای آنکه خود را در پیشگاهت به خاک افکنده ایم از گرفتاری نجاتمان بخش.
خدایا شیطان که از او پیروی کرده ایم از ما شماتت کرد. پس بر محمد و آلش رحمت فرست و اکنون که او را برای تو ترک کردیم و از طرف او به سوی تو متوجه شدیم او را بر ما مجال شماتت مده.
نیایش در طلب فرجام نیک
ای کسی که یادت مایه آبروی یادکنندگان است ، و ای کسی که شکرت موجب کامروایی شاکرانست ، و ای کسی که طاعتت باعث نجات مطیعانست ، بر محمد و آلش رحمت فرست و دلهای ما را به یاد خود از هر یاد و زبانهامان را بشکر خود از هر شکر و اعضایمان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار و اگر برای ما فراغتی از کارها تقدیر کرده باشی ، پس آن را فراغت توام با سلامتی قرار ده که به سبب آن گناهی دامنگیرمان نشود ، و خستگی ای به ما نپیوندد تا نویسندگان گناهان با نامه ای خالی از ذکر بدی هامان از طرف ما باز گردند، و نویسندگان حسنات به سبب آنچه از نیکی های ما نوشته اند شادان باز آیند، و چون ایام عمرمان سپری شود و رشته زندگی مان بگسلد و آن دعوت تو که از وقوع و اجابتش گریز نیست ما را احضار کند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پایان آنچه را که نویسندگان اعمالمان بر ما می نویسند توبه ای پذیرفته قرار ده که بعد از آن ما را بر گناهی که کرده باشیم و نافرمانی ای که مرتکب شده باشیم توبیخ نکنی، و روزی که اسرار و اخبار بندگانت را می آزمایی در برابر حاضران و ناظران پرده ای را که خود فرو گسترده ای از روی کار ما برنداری زیرا که تو نسبت به هرکه تو را بخواند مهربانی و در باره هر که تو را ندا دهد اجابت کننده ای.
